بعد از پیروزی انقلاب اندیشه‌های غالب دنیا چپ بود و ایران هم از این مستثنی نبود. دکتر شریعتی و بنی صدر نقش مهمی در تدوین قانون اساسی داشتند و هر دوی این ها مصدقی‌های چپ بودند. ریشه بدبختی ما این مرحله است. هدف از انقلاب قطع کردن دست خارجی‌ها و نظام سرمایه داری از اقتصاد بود که در قانون اساسی بود. اندیشه حاکم بر فصل چهارم قانون اساسی (اقتصاد و امور مالی) اندیشه های چپ بود و خبری از اسلام در این اصل نیست. راه رشد غیرسرمایه داری این است که شما اقتصاد را به دست دولت بدهید. اصل 44 قانون اساسی می گفت اقتصاد و صنایع بزرگ باید دست دولت باشد. در اسلام مالکیت خصوصی به رسمیت شناخته شده است.