دانشگاه‌های ایران از حدود دو ماه پیش صحنه اعتراض‌اند؛ اعتراض دانشجویانی که با تعطیلی کلاس‌های درس، تجمع و تحصن و پاره‌کردن عکس‌های بنیانگذار و رهبر جمهوری اسلامی علیه قدرت حاکم به پا خاسته‌اند؛ دانشجویانی که حرف‌شان نه به جمهوری اسلامی است و شعارشان «مرگ بر دیکتاتور». در این مسیر ده‌ها استاد نیز با دانشجویان همراه شده‌اند، اما پاسخ حکومت تا امروز بازداشت و تهدید بوده و ممنوعیت ورود دانشجوهای معترض به دانشگاه و خوابگاه. خواسته دانشجویان چیست؟ و آیا سرکوب و بازداشت می‌تواند این نسل را خاموش کند؟