η βροχη συγχρονιζεται με τα σωματα μας ανασταιναζω τον σκοπο μας δεν θελω κανεναν διπλα μας , ακους ; δεν φοβαμαι τιποτα μαζι σου κανεναν σου διαμονα και το μονο που σκεφτομαι ειναι πως θα καναμε τα παντα μαζι βραδια ατελειωτα εψαχνα την μορφη σου και τιποτε δεν με ανακουφιζει πιο πολυ απο το ζεστο σου βλεμμα μεσα σε να σκουριασμενο αμαξι αγγιξαμε ολα τα αστερια και μια ζεστη μας περικυκλωνε ειναι το συμπαν που φτιαξαμε εμεις με λιγα λογια χαδια και μερικα δακρυα μου θελω να μεινω για παντα εδω να σε θυμαμαι ετσι , με το συναισθημα που ενιωσα πιστευοντας πως επιτελους θα μεναμε μαζι καλοκαιρι μα η βροχη συγχρονιζεται με τα σωματα μας μου λες μια παρομοια φραση και περνα μια ολοκληρη ζωη μπροστα απο τα ματια μου υστερα  , ο πονος αρχιζει παλι απο την αρχη και το συμπαν καταρρεει δεν μπορω να τρεξω , δεν μπορω να ανασανω και πεφτω στο ενδιαμεσο το μονο που μου 'χει απομεινει απο το συμπαν μας ειναι η αναμνηση του τελευταιου φιλιου και οτι γραφω απο τοτε ειναι μονο για σενα αναθεμα η δουλεια η ντροπη και οι αξιες μου για 'σενα θα εκαιγα τα παντα απο την αρχη θα κατερρεα χιλιες φορες μεχρι να με κοιταξεις ξανα στα ματια οπως την νυχτα που με κοιταξες και ενιωσα τον ερωτα σου και θα κατεστρεφα οτι εμπαινε αναμεσα μας στο 'χα πει μπορω να αντεξω τα παντα και τα παντα μου ξερω πως εισαι εσυ