چرا برام مهم نیست افکار بقیه؟ من از خودم میپرسم آیا مرگ پایان بدیه؟ وقتی بمیرم بعدش یه خاطرم یا یک آگاهی تو جهان؟ چرا من شبا هیچوقت آروم نخوابیدم؟ نمی‌دونم تو خوابم چی دیدم بم میگن این سوال ها جواب نداره ولی صدای تو سرم نمیخوا‌د بزاره عوض شم اما کاش میشد چیشد روح اسیر زندگی شد؟ ترس منو یروز داشت میکشت ذل زدم تو چشماشو بدنم خشک شد و بعد ساختم ازش بهترین دوستم تاریکی شیرینه من فراری از روزم چرا برام مهم نیست چی میشه فردا؟ انگار میدونم راهمه پیدا. حتی وقتی بودم گم حتی وقتی تصویرمه تو‌اینه‌ گنگ چرا نمیاد بچگیام بیادم؟ انگار اونموقه بودم من یه آدم دیگه فقط میدونم حس میکردم آزادم یک روز همه چیزو از من میگیرن یروز تک تک آدما میمیرن من دشمنم خدمه یا خداست ؟ خونه چیه اصلا خونه کجاست؟ چرا یادم نمیاد هرچی فکر میکنم؟ من بیشتر از این جلدم اینو خوب میدونم اما نکنه دارم اشتباه می کنم؟ نکنه من هیچی نباشم و ندونم؟ من زیاد فکر میکنم اما چیزی نمیدونم