Toomaj & Justina - Pichak Verse1 من خودِ خطم، اَ کسی خط نمی‌گیرم رو شونم می‌کوبم، اَ خودم ترفیع می‌گیرم هیچ چیزِ زندگی تضمینی نی، نه خیابونی می‌مونم و رپی می‌میرم درختی که با برگ تبر می‌بُره سیاست‌دانی که واست غزل می‌خونه جنگلی که شهرو هرس می‌کنه هم نعره میکشه هم عمل می‌کنه یه جنگلِ بلوطِ وحشی و مست میلیون درخت، به هم زنجیر و وصل ارتشِ سرخ که جلو تبر میشه سبز سپرِ خزر و خلیج و غربی و شرق اینجا امپراتوریِ ریشه‌هاست گره کورِ مادرزاد با دیدِ باز سرو مظهر، پیچک آیینِ ماست سینه‌سوزِ هم، رو دشمن سینه چاک اینجا نمی‌ندازه برگ رو شاخه دور می‌کشه وزن رو ساقه دوش تنه تا پای جون تکیه‌گاهمون انگار با عشق بُریدن نافمونو مثل رقص کُردی ما پیچیده تو هم مث لُرِ زاگرسیم و ریشه تو سنگ مث خوزستانیم ما همیشه تو جنگ سیستان، یکپارچه، بِکر، تنومند هیچ درختی نباید بمونه تنها نباید خشک شه ازمون یدونه حتی اگه بسوزه یه مُهره چه وزیر چه سرباز میرسه آتیش به قلعه، یروزه بر باد باد اورده رو می‌بره باد جنگل حاصلِ تابیدنِ آفتاب به بذر، آمیختنِ به خاک یک‌ها کنار هم میشن یروز هزار Chorus ققنوسیم از خاکستریم آتیش میشیم تو دل سرما بی‌پایان مثل خاک زمین طوفان به پا می‌کنیم برپا Verse2 انحصارِ خشم و تعصبتی ادعاته جنگ رو توقف بدی بیا از خودمون شروع کنیم انقلابو پس یکم بیشتر فرق و تنوع ببین باید جنگ عقیده تموم و صلح شه بذار بشنویم صدای همو بزدل نترس شک کنی به باورای عمرت نذار خط بدن بت کتابای کُهنه حالا کنارم بشینین بیا منظره‌ی روبرو رو ببینیم داریم لیاقتِ آزادی رو ما فراموش کنیم هرچی که قبلا شنیدیم جیره نمیگیرم من طرز فکرمو از کسی دیکته نمی‌گیرم من دنبال اتحاد و رسیدن به عدالت و حق مخالفو می‌پذیرم، کینه نمی‌گیرم من مگه هدفمون یکی نیست اربابارو توی کفنشون ببینیم باید خونمونو پس بگیریم اول، بعد قانوناشو طبق نظرمون بچینیم دیگه وقتشه بیداری باید ببینیم توی چنته‌هه چی داریم چپ و راست آزادی‌خواه، برده‌ی سیاسی آخرش ما معمولیا سرنوشت رو می‌سازیم Chorus ققنوسیم از خاکستریم آتیش میشیم تو دل سرما بی‌پایان مثل خاک زمین طوفان به پا می‌کنیم برپا