مریم این آهنگ را چند سال قبل برای اولین بار اجرا کرد. خاطره ی او در معرفت با همین آهنگ ماندگار شد. آن زمان صنف نهم بود. حالا رفته است دانشگاه و در رشته ی دلخواهش درس می خواند. وقتی تصمیم گرفتم که به مناسبت اعلان نتایج امتحانات چهارونیم ماهه ی دانش آموزان سخنانی داشته باشم، از او خواستم که اگر مایل باشد این آهنگ را بازخوانی کند. برایش گفتم که این آهنگ مرا از گفتن برخی حرف ها معاف می کند و تکمیل کننده ی پیامم است. قبول کرد و با اجرای دوباره ی این آهنگ، غرور یک دختر، از جمع «دختران نورِ» سرزمین ما را سرود. شعر این آهنگ از نادرپور است؛ اما حس می شود صدا و نگاه و پیام نادرپور را مریم جان و معنای دیگری می بخشد: سنگ مغرور ساحل نشین! این آهنگ اهدای لحظه های خوب زندگی شما دوستان...