«خشونت و ظُلم مثل اسلحه‌ای است که لوله‌اش به طرف خودته، فکر نکن به طرف دیگریست» . نفت می‌کشن، می‌مکن گاز، گاز می‌گیرن سینه مادرو غارت می‌کنن تو رو مردم، از پشت میزنن تیر آخرو هشت سال زیر بار توپ، خیسه هنوز، به خاکش خونه سینه اَ دشمن سوخته، کمر از حاکم پاره پوره بیب بیب، می‌ریزه یگان، اگه در بری که مین میگیره به پات جلو دشمن، پشت دشمن، خشک میشی تا چرب شه سیبیل رجال خوزستانه اینجا، معدنِ سیاه، طلای ایران شلیک مفته، بارون سُربه، داغداریم، شقایقیم ما می‌چاپن مسجد سلیمان، چاپ می‌کنن واسه مسجدا عراق پاپوش واسه کارونِ اهواز، هُل میدن تو پاچه بچه‌ها مواد پلاک شهید سوسنگرد، تبدیل به مین میشه تو غزه چینِ دامن ایذه رو چیدن، کردن تو کربلا روبنده لشکر می‌کشن سگای سورتمه، نفت میبرن می‌خرن گوله سگا هارن، قلاده دارن، پنجه به مردم و سرا تو توبره خبرنگار و مجری کورَن، یکی از قدرت، یکی از پول تاریک می‌کنن صحنه‌ی جرمو تا تو نقطه کور بشی سرکوب شاتل، فناپ، ابرآروان، سر اینترنت، کاندومِ ارباب ابرزس، های‌وب، ژرف‌نگر، چقده قیمت سانسور فریاد؟ صادراتیا پرده می‌گیرن، نیُفته نقاب از نفس جانی از اروپا تا آمریکا پخشن، پنهان تو حقوق بشر گاهی! بشین بیرون گود، بنویس پرونده بساز به قاتل بده تیغ پا رو واقعیت، جیب زیر میز دستات کثیفه ولی ویترینه شیک مقتول هزار تا، راوی یکی خبر دست اولو از جانی بگیر قاتل و لابیش، کامله تیم چه شرفی چه قلمِ پاکیزه‌ای! تیتر بزن، خبر جعلی بگو اون مجرمه و تو تضمینِ اون رو جنایت مهر تایید بکوب سبزی اسکناس با ترکیبِ خون از سینما رکس تا متروپل، ایده‌ی جنایت تا تصویبش از خاک هوا تا گِلِ تو آب، از آبادان تا اندیمشک جای گوله رو سینه‌ی خرمشهر بوی مرگ میده ایران اسیرِ زندانِ ظلم و جنوب توی تبعیده من دنبال صلحم، مسیرم جنگه دل ما بزرگه نظر شما تنگه ذهنم سفیده، صدامم سبزه سپرم عشقه، سلاحم رپه فریاد مظلوم تو سینم، حنجرم پُر چرک جوهرم خون معترض، دفترم جنبش تیمم پر از شیر ژیان، دشمنم بزدل جاوید کردم صدای مردمو، مُردمم بُرده